Draadloze Wi-Fi-netwerken werken in een van de twee alternatieve modi, genaamd “infrastructuur” en “ad hoc”-modus. In de ad-hocmodus kan een wifi-netwerk functioneren zonder een centrale draadloze router of toegangspunt. Hoewel ze in een paar situaties een levensvatbaar alternatief zijn voor de infrastructuurmodus, hebben ad-hocnetwerken te maken met een aantal belangrijke beperkingen die speciale aandacht vereisen.
Beperkingen van draadloze netwerken in ad-hocmodus
Houd rekening met de volgende beperkingen voordat u draadloze verbindingen in de ad-hocmodus probeert te gebruiken:
- Veiligheid: Wi-Fi-apparaten in ad-hocmodus bieden minimale beveiliging tegen ongewenste inkomende verbindingen. Ad-hocapparaten kunnen bijvoorbeeld SSID-broadcast niet uitschakelen, zoals apparaten in infrastructuurmodus dat wel kunnen. Aanvallers zullen over het algemeen weinig moeite hebben om verbinding te maken met uw ad-hocapparaat als ze binnen het signaalbereik komen.
- Signaalsterkte monitoring: De normale aanduidingen van de besturingssysteemsoftware die worden weergegeven wanneer verbonden in de infrastructuurmodus, zijn niet beschikbaar in de ad-hocmodus. Zonder de mogelijkheid om de sterkte van signalen te bewaken, kan het moeilijk zijn om een stabiele verbinding te onderhouden, vooral wanneer de ad-hocapparaten van positie veranderen.
- Snelheid: De ad-hocmodus werkt vaak langzamer dan de infrastructuurmodus. In het bijzonder vereisen Wi-Fi-netwerkstandaarden zoals 802.11g alleen dat communicatie in ad-hocmodus verbindingssnelheden van 11 Mbps ondersteunt: Wi-Fi-apparaten die 54 Mbps of hoger in infrastructuurmodus ondersteunen, vallen terug naar maximaal 11 Mbps wanneer u ze als advertentie uitvoert hoezo.
