Het MP3-formaat is het meest populaire audioformaat met verlies dat tegenwoordig wordt gebruikt en bestaat al sinds het begin van de jaren negentig. Het succes wordt voornamelijk toegeschreven aan de universele compatibiliteit. Ondanks zijn alomtegenwoordigheid, zijn er een aantal factoren die de kwaliteit van een MP3-bestand bepalen, evenals hoe het is gecodeerd. Let op deze instellingen bij het converteren van een bestand naar het MP3-formaat.
Audiobronkwaliteit
Houd bij het selecteren van de optimale coderingswaarden rekening met de aard van de audiobron. Wanneer bijvoorbeeld een spraakopname van lage kwaliteit wordt gecodeerd vanaf een analoge band met de hoogst mogelijke coderingsinstellingen, neemt het geconverteerde bestand veel opslagruimte in beslag. Als een MP3-bestand met een bitrate van 96 kbps wordt omgezet naar een bestand met een bitrate van 192 kbps, is er geen verbetering in de kwaliteit. Dit komt omdat het origineel slechts 32 kbps is en alles hoger dan dit vergroot de bestandsgrootte maar verbetert de geluidsresolutie niet; die gegevens zijn al verloren. Hier zijn enkele typische bitrate-instellingen waarmee u misschien wilt experimenteren:
- 32 kbps: Spraak- en analoge bandopnamen.
- 128 tot 192 kbps: Nummers die van een cd zijn geript.
- 192 tot 320 kbps: Complexe audiobronopnames, zoals klassieke muziek, die een breed spectrum aan frequenties bevatten.
Lossy naar Lossy
Het MP3-formaat is een verliesgevend formaat, dus converteren naar een ander verliesgevend formaat (inclusief een andere MP3) wordt niet aanbevolen. Zelfs als u probeert te converteren naar een hogere bitrate, verliest het audiobestand nog steeds aan kwaliteit. Het is meestal het beste om het origineel te laten zoals het is, tenzij u opslagruimte wilt besparen en een verlaging van de audioresolutie niet erg vindt. Lossy audioformaten worden gecomprimeerd door een algoritme dat sommige geluidsgegevens van een digitale opname weggooit en de bestandsgrootte verkleint. Dit verlies is voor de meeste luisteraars vaak niet waarneembaar.
CBR en VBR
Constante bitrate (CBR) en variabele bitrate (VBR) zijn twee opties die u kunt selecteren bij het coderen van een MP3-bestand. Ze hebben allebei hun sterke en zwakke punten. Voordat je een beslissing neemt over het gebruik van CBR of VBR, moet je eerst nadenken over hoe je naar de audio gaat luisteren. CBR is de standaardinstelling die universeel compatibel is met alle MP3-decoders en hardwareapparaten, maar niet het meest geoptimaliseerde MP3-bestand oplevert. Als alternatief produceert VBR een MP3-bestand dat is geoptimaliseerd voor zowel bestandsgrootte als kwaliteit. VBR blijft de beste oplossing, maar is niet altijd compatibel met oudere hardware en bepaalde MP3-decoders.
