In de wereld van draadloze netwerkprotocollen zijn er een paar ontworpen om op hoge signaalfrequenties te werken met als doel de hoogst mogelijke datasnelheden voor draadloze communicatie te ondersteunen.
Wat is een 60 GHz-protocol?
Deze categorie draadloze protocollen werkt in een signaalband (bereik) rond 60 Gigahertz (GHz). Deze frequenties zijn aanzienlijk hoger dan die worden gebruikt door andere draadloze protocollen, zoals LTE (0,7 GHz tot 2,6 GHz) of Wi-Fi (2,4 GHz of 5 GHz). Dit belangrijke verschil zorgt ervoor dat 60 GHz-systemen een aantal technische voordelen hebben in vergelijking met andere netwerkprotocollen zoals Wi-Fi, maar ook enkele beperkingen.
Voor- en nadelen van 60 GHz-protocollen
60 GHz-protocollen gebruiken deze hoge frequenties om de hoeveelheid netwerkbandbreedte en effectieve datasnelheden die ze kunnen ondersteunen te vergroten. Deze protocollen zijn bijzonder geschikt voor het streamen van video van hoge kwaliteit, maar kunnen ook worden gebruikt voor algemene gegevensoverdracht in bulk. Vergeleken met Wi-Fi-netwerken die maximale gegevenssnelheden tussen 54 Mbps en ongeveer 300 Mbps ondersteunen, ondersteunen 60 GHz-protocollen snelheden boven 1000 Mbps. Hoewel high-definition video kan worden gestreamd via Wi-Fi, vereist het enige gegevenscompressie die de videokwaliteit negatief beïnvloedt; een dergelijke compressie is niet vereist op 60 GHz-verbindingen. In ruil voor hogere snelheid offeren 60 Gbps-protocollen het netwerkbereik op. Een typische 60 Gbps draadloze protocolverbinding kan alleen werken op afstanden van 30 voet (ongeveer 10 meter) of minder. Extreem hoogfrequente radiosignalen kunnen de meeste fysieke obstakels niet passeren en daarom zijn verbindingen binnenshuis ook over het algemeen beperkt tot een enkele kamer. Aan de andere kant betekent het sterk verminderde bereik van deze radio’s ook dat ze veel minder snel interfereren met andere nabijgelegen 60 GHz-netwerken, en maakt afluisteren op afstand en inbraak in netwerkbeveiliging veel moeilijker voor buitenstaanders. Regelgevende overheidsinstanties beheren het gebruik van 60 GHz over de hele wereld, maar vereisen over het algemeen geen licentie voor apparaten, in tegenstelling tot sommige andere signaalbanden. Omdat het een spectrum zonder licentie is, vertegenwoordigt 60 GHz een kosten- en time-to-market-voordeel voor fabrikanten van apparatuur, wat op zijn beurt de consumenten ten goede komt. Deze radio’s hebben echter de neiging om meer stroom te verbruiken dan andere soorten draadloze zenders.
DraadloosHD
Een branchegroep creëerde het eerste standaard 60 GHz-protocol, WirelessHD, specifiek om high-definition videostreaming te ondersteunen. De 1.0-versie van de in 2008 voltooide standaard ondersteunde datasnelheden van 4 Gbps, terwijl versie 1.1 de ondersteuning verbeterde tot maximaal 28 Gbps. UltraGig is een specifieke merknaam voor op WirelessHD-standaard gebaseerde technologie van een bedrijf genaamd Silicon Image.
WiGig
De WiGig 60 GHz draadloze standaard (ook bekend als IEEE 802.11ad) voltooid in 2010 ondersteunt datasnelheden tot 7 Gbps. Naast ondersteuning voor videostreaming hebben netwerkleveranciers WiGig gebruikt als draadloze vervanging voor de bekabeling van videomonitoren en andere computerrandapparatuur. Een brancheorganisatie genaamd de Wireless Gigabit Alliance houdt toezicht op de ontwikkeling van WiGig-technologie. WiGig en WirelessHD worden algemeen gezien als concurrerende technologieën. Sommigen geloven dat WiGig op een dag zelfs de Wi-Fi-technologie kan vervangen, hoewel dit de problemen met de bereikbeperking zou moeten oplossen.
