Bij netwerken is het opzoeken van IP-adressen het proces van vertalen tussen IP-adressen en internetdomeinnamen. Forward IP-adres opzoeken converteert een internetnaam naar een IP-adres. Omgekeerd IP-adres opzoeken converteert het IP-adresnummer naar de naam. Voor de meeste computergebruikers vindt dit proces achter de schermen plaats.
Wat is een IP-adres?
Een internetprotocoladres (IP-adres) is een uniek nummer dat is toegewezen aan een computerapparaat zoals een computer, smartphone of tablet om het op een netwerk te identificeren. IPv4-adressen zijn 32-bits nummers en bieden ongeveer 4 miljard mogelijke nummers. De nieuwste versie van het IP-protocol (IPv6) biedt een bijna onbeperkt aantal unieke adressen. Een IPv4-adres ziet er bijvoorbeeld uit als 151.101.65.121; een IPv6-adres ziet eruit als 2001:4860:4860::8844.
Waarom het opzoeken van IP-adressen bestaat
Een IP-adres is een lange reeks cijfers die moeilijk te onthouden is en vatbaar is voor typografische fouten. Dit is de reden waarom URL’s worden gebruikt om naar websites te gaan. URL’s zijn gemakkelijker te onthouden en correct te typen. Achter de schermen wordt echter een URL vertaald naar een bijbehorend numeriek IP-adres om de gevraagde website te laden. Meestal wordt de URL (gewoonlijk een websiteadres genoemd) ingevoerd in een webbrowser op een computer of mobiel apparaat. De URL gaat naar de router of modem, die een forward domain name server (DNS) opzoekt met behulp van een routeringstabel. Het resulterende IP-adres identificeert de website. Het proces is onzichtbaar voor de gebruiker, die alleen de website ziet die overeenkomt met de URL in de adresbalk. De meeste gebruikers hoeven zich zelden zorgen te maken over reverse IP-lookups. Ze worden meestal gebruikt voor het oplossen van netwerkproblemen, vaak om de domeinnaam te achterhalen van een IP-adres dat een probleem veroorzaakt.
Opzoekservices
Verschillende internetdiensten ondersteunen zowel voorwaartse als achterwaartse IP-lookup voor openbare adressen. Op internet vertrouwen deze services op het Domain Name System en staan bekend als DNS-lookup en reverse DNS-lookup-services.
In een lokaal netwerk voor scholen of bedrijven is het ook mogelijk om privé-IP-adressen op te zoeken. Deze netwerken gebruiken interne naamservers die functies uitvoeren die vergelijkbaar zijn met die van DNS-servers op internet. Naast DNS is de Windows Internet Naming Service een andere technologie die kan worden gebruikt om IP-zoekservices op particuliere netwerken te bouwen.
Andere naamgevingsmethoden
Vóór dynamische IP-adressering hadden veel kleine bedrijfsnetwerken geen naamservers. Deze netwerken beheerden privé-IP-lookups via hostbestanden die lijsten met statische IP-adressen en bijbehorende computernamen bevatten. Dit IP-opzoekmechanisme wordt nog steeds gebruikt op sommige Unix-computernetwerken. Het wordt ook gebruikt op thuisnetwerken zonder routers en met statische IP-adressering. Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) beheert automatisch IP-adressen binnen een netwerk. Op DHCP gebaseerde netwerken vertrouwen op de DHCP-server om hostbestanden te onderhouden. In veel huizen en kleine bedrijven is de router de DHCP-server. Een DHCP-server herkent een reeks IP-adressen, geen enkel IP-adres. Als gevolg hiervan kan het IP-adres de volgende keer dat een URL wordt ingevoerd verschillen. Door een reeks IP-adressen te gebruiken, kunnen meer mensen de website tegelijkertijd bekijken. Hulpprogramma’s die worden geleverd met een besturingssysteem van een computernetwerk maken het mogelijk om IP-adressen op te zoeken op zowel privé-LAN’s als op internet. In Windows ondersteunt de opdracht nslookup (ingevoerd in een opdrachtpromptvenster) bijvoorbeeld zoekopdrachten met naamservers en hostbestanden.
De opdracht is hetzelfde voor macOS en wordt ingevoerd in een Terminal-venster.
Openbare nslookup-sites op internet zijn onder meer Kloth.net, Network-Tools.com en CentralOps.net.
