Belangrijkste leerpunten
- Studies tonen aan dat Zoom-vermoeidheid professionals kan afschrikken van videoconferenties.
- Eenvoudige veranderingen zoals alleen audio-oproepen en het gebruik van externe camera’s voor fysieke mobiliteit kunnen de vermoeidheid tegengaan.
- Aangezien er niet veel gepubliceerde onderzoeken zijn specifiek over Zoom-vermoeidheid, is het fenomeen nog steeds in ontwikkeling.
Bailensons argumenten voor zoomvermoeidheid
Bailenson werd gedwongen Zoom-vermoeidheid te bestuderen nadat hij in maart 2020 had deelgenomen aan een video-interview met een BBC-reporter. Hij zei dat hij een “aha-moment” had toen hij zich realiseerde hoe ongemakkelijk het voor hem was om op een videogesprek te moeten springen voor een eenvoudig gesprek. “Ik neem veel Zoom-gesprekken aan met video uit (zoals verplicht voor alle deelnemers om gebruik te maken van de functie voor het delen van schermen)…” “Na ongeveer 10 minuten in Zoom realiseerde ik me dat er geen reden was om video te gebruiken,” hij zei. “Nadat het gesprek was afgelopen, schreef ik meteen een opiniestuk over Zoom-vermoeidheid dat een paar dagen later in de Wall Street Journal werd gepubliceerd.” Zoomvermoeidheid kan worden omschreven als vermoeidheid of burn-out door overmatig gebruik van het virtuele platform. Door de pandemie is de meerderheid van de wereld meer online gaan werken en communiceren, voornamelijk via videoconferenties. Hoewel sommige onderzoeken aantonen dat videocommunicatie energie bespaart, eist het een zware tol voor de geestelijke gezondheid van veel professionals, die hun computercamera’s gewoon niet meer aan willen zetten. Bailenson heeft vier hoofdsuggesties over wat gebruikers en technologiebedrijven kunnen doen om een einde te maken aan dit probleem van burn-out. Om het intensieve oogcontact te vermijden, stelt hij voor om Zoom uit de modus Volledig scherm te halen en het venster te verkleinen. Om te voorkomen dat je constant naar jezelf staart, wat sommige mensen ongemakkelijk vinden, stelt hij voor om je zelfbeeld te verbergen. Wat fysieke mobiliteit betreft, stelt Bailenson voor om meer op de hoogte te zijn van de kamers waarin videoconferenties plaatsvinden. (Zoom-gebruikers zouden bijvoorbeeld kunnen overwegen om een externe camera verder van het scherm af te gebruiken om pacing en beweging in een kamer mogelijk te maken.)
Technische bedrijven kunnen helpen
Het groeiende gesprek over Zoom-vermoeidheid wordt steeds meer gericht op technologiebedrijven en roept hen op om hun platforms te herwerken naarmate het aantal gebruikers toeneemt. Andere onderzoeken sluiten aan bij de argumenten van Bailenson en gaan over hoe de vermoeidheid ontstaat door de manier waarop gebruikers informatie verwerken via videogesprekken. Als technologiebedrijven zoals Zoom enkele veranderingen kunnen doorvoeren, zoals het consistent houden van ruimtelijke arrays, zei Bailenson, de snelheid waarmee gebruikers het gevoel hebben dat vermoeidheid kan afnemen. “Implementeer een ‘maximale hoofdgrootte’ op het raster. Op deze manier zit je nooit dichtbij een enorm hoofd dat naar hen staart”, suggereerde Bailenson over enkele wijzigingen voor virtuele videoconferentieplatforms. “Dit is gemakkelijk, aangezien computervisie-algoritmen al weten waar je hoofd is, anders zouden ze de virtuele achtergrond niet kunnen veranderen.”
Overbelasting van videoconferenties bestrijden
Terugkeren naar kantoor hangt voor de meeste mensen nog steeds in de lucht, dus professionals zullen voorlopig virtuele platforms blijven gebruiken om met hun collega’s en klanten te communiceren. Toch kan het eenvoudig zijn om Zoom-vermoeidheid te vermijden.
