Kun jij alle herhalingen van Pokemon noemen? Het is lastig om al die kleuren te onthouden, om nog maar te zwijgen van hun wijzigende bijvoeglijke naamwoorden (Fire Red! Leaf Green! HeartGold! SoulSilver!). Dat zou de reden kunnen zijn waarom nieuwe Pokemon-fans in de war raken als ze horen over ‘Pokemon Lost Silver’ – ze denken dat het een minder bekende titel is of een spin-off die anders de aandacht van de mainstream zou ontglippen. De waarheid is dat ‘Pokemon Lost Silver’ een spookachtig ‘spookachtig’ fanspel is dat is samengesteld rond een op Pokemon gerichte stadslegende.
Het verloren zilveren verhaal
Het originele verhaal van ‘Lost Silver’ is opgenomen en verteld door een Pokemon-fan die beweert dat hij een gebruikt exemplaar van de game bij GameStop heeft gekocht voor een spotprijs. Maar toen hij het spel eenmaal op zijn Game Boy had geladen, merkte hij meteen dat het opgeslagen spel dat door de vorige eigenaar van het karretje was achtergelaten, hoogst ongebruikelijk was. Degene die de game in zijn bezit had, noemde simpelweg zijn trainer “…”, had zijn PokeDex maximaal bereikt met alle 251 inzendingen (inclusief legendarische Pokemon zoals Celebi en Mew), en had ook zijn geld en niveaus gemaximaliseerd. Maar het meest verontrustende was het actieve gezelschap dat de vorige eigenaar van het spel had achtergelaten. Het bevatte vijf Unown (buitenaardse Pokemon met lettervormige lichamen die berichten kunnen spellen) en een Cyndaquill. Volgens de verteller van het verhaal spelde de Unown “VERLATEN” en kreeg de Cyndaquill de naam “HURRY”. De rest van het verhaal doet indrukwekkend werk om de lezer naar buiten te sluipen, aangezien het gebaseerd is op een vrolijke franchise waar kinderen dol op zijn. De verteller vertelt dat hij gevangen zat in een stille, stille versie van ‘Pokemon Gold/Silver”s Bellsprout Tower, en hoe hij ‘Flash’ gebruikte om een donkere ruimte te verlichten, maar de kamer baadde in een dreigende rode gloed. Andere gebeurtenissen zijn de totale dood van de Cyndaquill (in tegenstelling tot het gebruikelijke “flauwvallen”), de Unown die berichten als “DYING” en “NO MORE” spelt en een spookachtig gevecht met de trainer van ‘Pokemon Red/Blue’, die eindigt met Celebii en een gekweld uitziende Pikachu die “Perish Song” en “Destiny Bond” gebruiken om elkaar tegelijkertijd af te maken.
Het moraal van het verhaal
Aan het einde van het verhaal wordt de trainer genaamd “…” een geest en zit voor altijd vast tussen verschillende Pokemon-graven. De moraal, als je het zo kunt noemen, beschrijft dat ondanks zijn enorme succes als Pokemon-trainer in het leven, de dood uiteindelijk toch voor “…” kwam, net zoals het voor ons allemaal geldt. Erger nog, “…” stierf schijnbaar naamloos, alleen en vergeten.
De spelversies van Lost Silver
De speelbare versie van ‘Pokemon Lost Silver’ is een .exe-bestand waarmee je de spookachtige reis van de verteller uit de eerste hand kunt ervaren. Als je geen zin hebt in dat soort opwinding, zijn er verschillende YouTube-video’s van de ervaring. Er is ook een Verloren Zilver Verborgen spel waarmee de speler kan proberen het lot van “…” op een kritiek kruispunt te veranderen. Als de speler erin slaagt de verandering te initiëren, gaat “…” op een korte reis waarbij hij meer spookachtige trainers ontmoet, en Pokemon- en niet-spelerpersonages die geen oogballen hebben. De dood van “…” is nog steeds onvermijdelijk, maar het laatste bericht is “RIP Pokemon Trainer Gold”, in tegenstelling tot “RIP …”, wat aangeeft dat de mysterieuze trainer op zijn minst een identiteit heeft gekregen voordat hij stierf.
Gezinsvriendelijke game roept duistere verhalen op
Als je al bekend bent met de ‘Pokemon Red/Blue’-mythe over Lavender Town Syndrome, dan zou je moeten begrijpen waarom de Pokemon-serie in het algemeen een broedplaats is voor zoveel verhalen en mythen. Wanneer een serie zichzelf als gezinsvriendelijk aanprijst, wordt het veel gemakkelijker om wazige, donkere verhalen over zijn games te verzinnen. Toegegeven, Nintendo gooit ons er af en toe van af met herinneringen dat Pokemon in staat is te sterven, ziek te worden of gewond te raken. Als je er helemaal op ingaat, klinkt een term als “Perish Song” niet alsof het thuishoort in de schattige Pokemon-wereld, maar het bestaat.
Een bug kan verantwoordelijk zijn
Maar terwijl Nintendo actieve keuzes maakt om Pokemon een beetje donkerder te maken, kan de ‘Lost Silver’-mythe eigenlijk gedeeltelijk zijn geboren door enkele van de bugs die de vroege Pokemon-games teisterden. ‘Pokemon Red/Blue’ is vooral berucht vanwege de aanwezigheid van “MissingNo” (“Missing Number”), een foutafhandelaar die in het spel verschijnt als een pilaar van verminkte pixels. De MissingNo-bug kan worden misbruikt om zeldzame items te repliceren, maar het kan ook het spel beschadigen of laten crashen, wat het zowel nuttig als sinister maakt.
Pokemon verloor zilver een weerspiegeling van sterfte?
In zekere zin is de mythe van ‘Pokemon Lost Silver’ gebaseerd op de hernieuwde angst van de mensheid voor technologie die uit de hand loopt / een eigen mening krijgt. We verwachten een zekere mate van controle over onze videogames te kunnen uitstralen, en wanneer dingen ontsporen door een bug, raken we gefascineerd, maar ook een beetje ongemakkelijk. Het ongemak wordt verdubbeld wanneer we een geliefde klassieker als ‘Pokemon Silver’ aanzetten en in plaats daarvan een grimmige herinnering aan onze eigen sterfelijkheid vinden.
