Een van de leukste sociale toepassingen van een computernetwerk is: online videoconferenties. Via speciale toepassingen of webinterfaces kunnen mensen video- en audiovergaderingen opzetten en eraan deelnemen vanaf hun netwerkapparaten. De term videoconferentie verwijst in de volksmond naar vergaderingen waar daadwerkelijke realtime videofeeds worden gedeeld of naar vergaderingen waar desktopschermen (zoals PowerPoint-presentaties) worden gedeeld.
Hoe videoconferenties werken
Videoconferenties kunnen geplande vergaderingen of ad-hocgesprekken zijn. Internet-videoconferentiesystemen gebruiken online accounts om mensen te registreren en vergaderverbindingen te regelen. Videoconferentie-applicaties op bedrijfsnetwerken zijn verbonden met netwerk directory services die de online identiteit van elke persoon vaststellen en elkaar op naam kunnen lokaliseren. Veel videoconferentie-applicaties maken persoonlijk bellen op naam of onderliggend IP-adres mogelijk. Bij sommige toepassingen wordt een bericht op het scherm weergegeven met een uitnodiging voor een vergadering. Online vergadersystemen zoals WebEx genereren sessie-ID’s en sturen URL’s naar uitgenodigde deelnemers. Eenmaal verbonden met een sessie, onderhoudt de videoconferentietoepassing alle partijen in een gesprek met meerdere partijen. Videofeeds kunnen worden verzonden vanaf een laptop-webcam, een smartphonecamera of een externe USB-camera. Audio wordt doorgaans ondersteund via voice over IP (VoIP)-technologieën. Naast het delen van schermen en/of het delen van video’s, zijn andere veelvoorkomende functies van videoconferenties onder meer chatten, stemknoppen en bestandsoverdracht via het netwerk.
Microsoft-toepassingen voor videoconferenties
Microsoft NetMeeting (conf.exe) was de originele softwaretoepassing voor audio- en videoconferenties die voorheen bij Microsoft Windows werd geleverd. Het bood het delen van desktopvideo-, audio-, chat- en bestandsoverdrachtfunctionaliteit. Microsoft heeft NetMeeting uitgefaseerd ten gunste van hun nieuwere Live vergadering service, die op zijn beurt werd uitgefaseerd op Microsoft ten gunste van nieuwere applicaties zoals Lync en Skype.
Netwerkprotocollen voor videoconferenties
Standaard netwerkprotocollen voor het beheren van videoconferenties zijn H.323 en Session Initialization Protocol (SIP).
Telepresence
Bij computernetwerken, teleaanwezigheid is de mogelijkheid om geografisch gescheiden mensen met elkaar te verbinden via hoogwaardige realtime video- en audiostreams. Telepresence-systemen, zoals die van Cisco Systems, maken zakelijke vergaderingen op lange afstand via hogesnelheidsnetwerken mogelijk. Hoewel zakelijke telepresence-systemen geld kunnen besparen op reizen, zijn deze producten relatief duur in aanschaf en installatie in vergelijking met traditionele videoconferentieomgevingen.
Prestaties van netwerkvideoconferenties
Zakelijke breedband- en internetverbindingen kunnen doorgaans tientallen of zelfs honderden verbonden clients ondersteunen met redelijke prestaties voor het delen van schermen en minimale audiostoringen, zolang de realtime video niet wordt gedeeld. In sommige oudere systemen, zoals NetMeeting, zouden de prestaties van een sessie afnemen voor iedereen die verbonden was als een persoon een verbinding met lage snelheid gebruikte. Moderne systemen gebruiken over het algemeen betere synchronisatiemethoden die dit probleem vermijden. Het realtime delen van video verbruikt veel meer netwerkbandbreedte dan andere vormen van vergaderen. Hoe hoger de resolutie van de video die wordt uitgezonden, hoe moeilijker het is om een betrouwbare stream te behouden die vrij is van wegvallende frames of framebeschadigingen, vooral via internetverbindingen.
