Op een gegeven moment kunt u een situatie tegenkomen waarin de capaciteit van een station of schijf niet zo groot is als geadverteerd. In dit artikel wordt onderzocht hoe fabrikanten de capaciteit van opslagapparaten zoals harde schijven, solid-state schijven, dvd’s en Blu-ray-schijven beoordelen in vergelijking met hun werkelijke grootte. Het verklaart ook waarom harde schijven kleiner zijn dan geadverteerd.
Bits, bytes en voorvoegsels
Alle computers slaan gegevens op in een binair formaat als een één of nul. Acht van deze bits vormen samen een byte. De verschillende hoeveelheden opslagcapaciteit worden gedefinieerd door een prefix die een specifieke hoeveelheid vertegenwoordigt, vergelijkbaar met de metrische prefixen. Aangezien alle computers binaire wiskunde gebruiken, vertegenwoordigen deze voorvoegsels basis-2-bedragen. Elk niveau is een toename van 2 tot de 10e macht of 1.024. De gemeenschappelijke voorvoegsels zijn als volgt:
- Kilobyte (KB) = 1.024 bytes
- Megabyte (MB) = 1.024 kilobytes of 1.048.576 bytes
- Gigabyte (GB) = 1.024 megabytes of 1.073.741.824 bytes
- Terabyte (TB) = 1.024 gigabyte of 1.099.511.627.776 bytes
Deze informatie is van vitaal belang, want wanneer een besturingssysteem of programma van een computer de beschikbare ruimte op een schijf meldt, wordt het totale aantal beschikbare bytes weergegeven of wordt ernaar verwezen met een van de voorvoegsels. Dus een besturingssysteem dat een totale ruimte van 70,4 GB aangeeft, heeft in feite ongeveer 75.591.424.409 bytes aan opslagruimte.
Geadverteerd versus feitelijk
Omdat consumenten niet in basis-2-wiskunde denken, hebben fabrikanten besloten de meeste schijfcapaciteiten te beoordelen op basis van de standaard basis-10-getallen waarmee we allemaal bekend zijn. Daarom is één gigabyte gelijk aan één miljard bytes, terwijl één terabyte gelijk is aan één biljoen bytes. Deze benadering was niet echt een probleem toen we de kilobyte gebruikten. Toch vergroot elk niveau van toename van het voorvoegsel ook de totale discrepantie van de werkelijke ruimte in vergelijking met de geadverteerde ruimte. Hier is een korte referentie om te laten zien hoeveel de werkelijke waarden verschillen van de geadverteerde voor elke gemeenschappelijke referentiewaarde:
- Megabyte verschil = 48.576 bytes
- Gigabyte verschil = 73.741.824 bytes
- Terabyte verschil = 99.511.627.776 bytes
Op basis hiervan rapporteert een schijffabrikant voor elke gigabyte die een schijffabrikant claimt de hoeveelheid schijfruimte met 73.741.824 bytes of ongeveer 70,3 MB schijfruimte. Stel dat een fabrikant reclame maakt voor een harde schijf van 80 GB (80 miljard bytes). In dit geval is de werkelijke schijfruimte ongeveer 74,5 GB, ongeveer 7 procent minder dan geadverteerd. Deze praktijk is niet correct voor alle schijven en opslagmedia op de markt, en dat is waar consumenten voorzichtig moeten zijn. De meeste harde schijven worden gerapporteerd op basis van de geadverteerde waarden, waarbij een gigabyte een miljard bytes is. Aan de andere kant baseren de meeste flash-media de opslag op werkelijke geheugenhoeveelheden. Een geheugenkaart van 512 MB heeft dus precies 512 MB aan datacapaciteit. Ook hierin is de branche aan het veranderen. Een SSD kan bijvoorbeeld worden vermeld als een model van 256 GB, maar heeft 240 GB aan ruimte. SSD-makers reserveren extra ruimte voor dode cellen en binaire versus decimale verschillen.
Geformatteerd versus niet-geformatteerd
Om elk type opslagapparaat functioneel te maken, moet er een methode zijn voor de computer om te weten welke bits die erop zijn opgeslagen betrekking hebben op de specifieke bestanden. Het formatteren van de schijf helpt hierbij. De typen schijfindelingen kunnen variëren, afhankelijk van de computer, maar enkele van de meest voorkomende zijn FAT16, FAT32 en NTFS. In elk formatteringsschema wordt een deel van de opslagruimte toegewezen om de gegevens op de schijf te catalogiseren. Dit proces stelt de computer of een ander apparaat in staat om de gegevens correct te lezen en naar de schijf te schrijven. Wanneer een schijf wordt geformatteerd, is de functionele opslagruimte van de schijf kleiner dan de niet-geformatteerde capaciteit. De hoeveelheid waarmee formatteren de ruimte vermindert, hangt af van het type opmaak dat wordt gebruikt en de hoeveelheid en grootte van de verschillende bestanden op het systeem. Omdat dit varieert, kunnen fabrikanten de geformatteerde capaciteit niet aangeven. Gebruikers komen dit probleem vaker tegen bij opslag van flashmedia dan bij harde schijven met een grotere capaciteit.
Lees de specificaties
Wanneer u een computer, harde schijf of flashgeheugen aanschaft, is het essentieel om te weten hoe u de specificaties goed kunt lezen. Meestal hebben fabrikanten een voetnoot in de apparaatspecificaties om te laten zien hoe het wordt beoordeeld. Deze informatie kan u helpen een betere beslissing te nemen.
