Een opdrachtregelinterpreter is elk programma waarmee opdrachten kunnen worden ingevoerd en vervolgens worden uitgevoerd naar het besturingssysteem. Het is letterlijk een vertolker van commando’s. In tegenstelling tot een programma met een grafische gebruikersinterface (GUI) zoals knoppen en menu’s die met een muis worden bestuurd, accepteert een opdrachtregelinterpreter tekstregels van een toetsenbord als de opdrachten en zet die opdrachten vervolgens om in functies die het besturingssysteem begrijpt.
Andere namen voor een opdrachtregelinterpreter
Elk opdrachtregelinterpreterprogramma wordt in het algemeen ook wel een opdrachtregelinterface genoemd. Minder vaak wordt het ook wel a . genoemd CLI, beveltaal tolk, console gebruikersinterface, opdrachtprocessor, shell, opdrachtregelshell, of een opdracht interpreter. CLI is ook een acroniem voor andere technologietermen die niets te maken hebben met een opdrachtregelinterface, zoals: oproeplijnidentificatie, oproepniveau-interface, cache-line interleaving, duidelijke interruptvlag, en informatie over de locatie van de beller.
Waarom worden ze gebruikt?
Als een computer kan worden bestuurd via gebruiksvriendelijke toepassingen met een grafische interface, vraagt u zich misschien af waarom iemand in plaats daarvan opdrachten via de opdrachtregel zou willen invoeren. Er zijn drie hoofdredenen… De eerste is dat je de commando’s kunt automatiseren. Er zijn veel voorbeelden die we kunnen geven, maar een daarvan is een script om bepaalde services of programma’s altijd af te sluiten wanneer de gebruiker voor het eerst inlogt. Een andere kan worden gebruikt om bestanden van een vergelijkbare indeling uit een map te kopiëren, zodat u niet hoeft te filteren er zelf doorheen. Deze dingen kunnen snel en automatisch worden gedaan met behulp van opdrachten. Een ander voordeel van het gebruik van een opdrachtregelinterpreter is dat u directe toegang hebt tot de functies van het besturingssysteem. Gevorderde gebruikers geven misschien de voorkeur aan de opdrachtregelinterface vanwege de beknopte en krachtige toegang die het hen geeft. Eenvoudige en onervaren gebruikers willen echter meestal geen opdrachtregelinterface gebruiken, omdat ze zeker niet zo gemakkelijk te gebruiken zijn als een grafisch programma. De beschikbare commando’s zijn niet zo voor de hand liggend als een programma met een menu en knoppen. U kunt niet zomaar een opdrachtregelinterpreter openen en meteen weten hoe u deze moet gebruiken, zoals u kunt met een gewone grafische toepassing die u misschien downloadt. Opdrachtregelinterpreters zijn handig, want hoewel er een enorm aantal opdrachten en opties zijn voor het besturen van een besturingssysteem, is het mogelijk dat de GUI-software op dat besturingssysteem gewoon niet is gebouwd om die opdrachten te gebruiken. Ze laten je ook enkele van die commando’s gebruiken terwijl je ze niet allemaal tegelijk hoeft te gebruiken, wat gunstig is voor systemen die niet over de middelen beschikken om een grafisch programma uit te voeren.
Niet alle tolken van de opdrachtregel zijn hetzelfde
Wanneer een opdrachtregelinterpreter een specifieke opdracht begrijpt, doet hij dit op basis van de programmeertaal en syntaxis. Dit betekent dat een opdracht die in de ene situatie werkt, onder een bepaald besturingssysteem en programmeertaal, mogelijk niet op dezelfde manier (of helemaal niet) werkt in een andere omgeving. Een platform kan bijvoorbeeld het commando scannen om de computer te scannen op fouten, maar een ander programma of besturingssysteem dat die mogelijkheid niet heeft ingebouwd, doet mogelijk niets. Of, als het een vergelijkbare functie heeft, kan de opdrachtregelinterpreter het alleen begrijpen: scannen of scan tijd, bijvoorbeeld. Syntaxis is ook belangrijk, omdat ze zo gevoelig zijn dat elke typefout verkeerd kan worden geïnterpreteerd als een totaal ander commando. Bijvoorbeeld, scannen is misschien wat het programma gebruikt om een scan te starten, maar als u de laatste letter verwijdert, scanno zou kunnen zijn hoe het begrijpt wanneer het zou moeten hou op de scan.
Meer informatie over opdrachtregelinterpreters
In de meeste Windows-besturingssystemen is de primaire opdrachtregelinterpreter de opdrachtprompt. Windows PowerShell is een meer geavanceerde opdrachtregelinterpreter die naast de opdrachtprompt beschikbaar is in recentere versies van Windows. Windows Terminal bevat ook opdrachtregelprogramma’s, maar het is niet ingebouwd in Windows. In Windows XP en Windows 2000 fungeert een speciaal diagnostisch hulpprogramma genaamd Recovery Console ook als opdrachtregelinterpreter om verschillende probleemoplossings- en systeemreparatietaken uit te voeren. De opdrachtregelinterface op het macOS-besturingssysteem wordt Terminal genoemd. Soms zijn zowel een opdrachtregelinterface als een grafische gebruikersinterface in hetzelfde programma opgenomen. Wanneer dit het geval is, is het typisch dat de ene interface bepaalde functies ondersteunt die in de andere zijn uitgesloten. Het is meestal het opdrachtregelgedeelte dat meer functies bevat, omdat het onbewerkte toegang tot de toepassingsbestanden biedt en niet wordt beperkt door wat de softwareontwikkelaar ervoor heeft gekozen om in de GUI op te nemen.
