Integrated Services Digital Network (ISDN) is een netwerktechnologie die de digitale overdracht van gelijktijdig spraak- en dataverkeer ondersteunt, samen met ondersteuning voor video en fax via het openbare geschakelde telefoonnetwerk. ISDN werd in de jaren negentig over de hele wereld populair, maar is grotendeels verdrongen door moderne langeafstandsnetwerktechnologieën.
De geschiedenis van ISDN
Terwijl telecommunicatiebedrijven hun telefooninfrastructuren geleidelijk overschakelden van analoog naar digitaal, bleven de verbindingen met individuele woningen en bedrijven – ook wel het ‘last mile’-netwerk genoemd – op oude signaalstandaarden en koperdraad. ISDN is ontworpen als een manier om de overgang naar digitale signalen te migreren. Bedrijven vonden vooral waarde in ISDN vanwege het grotere aantal bureautelefoons en faxapparaten dat hun netwerken moesten ondersteunen.
ISDN gebruiken voor internettoegang
Veel mensen maakten voor het eerst kennis met ISDN als alternatief voor traditionele inbelinternettoegang. Hoewel de kosten van residentiële ISDN-internetdiensten relatief hoog waren, waren sommige consumenten bereid meer te betalen voor een dienst die adverteerde met verbindingssnelheden tot 128 Kbps in vergelijking met de 56 Kbps (of lagere) snelheid van inbelverbindingen. Voor aansluiting op ISDN-internet was een digitale modem nodig in plaats van een traditionele inbelmodem, plus een servicecontract met een ISDN-serviceprovider. Uiteindelijk trokken de veel hogere netwerksnelheden, ondersteund door nieuwere breedbandinternettechnologieën zoals DSL, de meeste klanten weg van ISDN. Hoewel een paar mensen het blijven gebruiken in minder bevolkte gebieden waar geen betere opties beschikbaar zijn, hebben de meeste internetproviders hun ondersteuning voor ISDN afgebouwd.
De technologie achter ISDN
ISDN loopt over gewone telefoonlijnen of T1-lijnen (E1-lijnen in sommige landen) en ondersteunt geen draadloze verbindingen. De standaard signaleringsmethoden die op ISDN-netwerken worden gebruikt, komen uit de telecommunicatiesector, waaronder Q.931 voor het opzetten van verbindingen en Q.921 voor linktoegang.
Twee hoofdvormen
De twee belangrijkste varianten van ISDN zijn:
- Basistarief-interface (BRI-ISDN): De vorm van ISDN die consumenten herkennen als een optie voor internettoegang, BRI werkt via gewone koperen telefoonlijnen en ondersteunt datasnelheden van 128 Kbps voor zowel uploads als downloads. Twee 64 Kbps-gegevenskanalen, dragerkanalen genoemd (ook wel DS-0-koppelingen in telecommunicatie genoemd) dragen de gegevens, terwijl een 16 Kbps-kanaal de besturingsinformatie verwerkt. Telecomaanbieders noemen deze dienst soms ISDN2 verwijzend naar de setup met twee datakanalen.
- Primaire tariefinterface (PRI-ISDN): Deze high-speed vorm van ISDN ondersteunt volledige T1-snelheden van 1.544 Mbps en tot 2.048 Mbps op E1. Op T1 gebruikt PRI 23 parallelle dragerkanalen, elk met 64 Kbps aan verkeer, vergeleken met twee van dergelijke kanalen voor BRI. In Europa en Azië noemen providers deze service vaak ISDN30 aangezien de E1-lijnen die in die landen worden gebruikt 30 dragerkanalen ondersteunen.
Een derde vorm
De derde vorm van ISDN genaamd Breedband (B-ISDN) werd ook gedefinieerd. Deze meest geavanceerde vorm van ISDN is ontworpen om op te schalen tot honderden Mbps, over glasvezelkabels te lopen en ATM als schakeltechnologie te gebruiken. Breedband ISDN heeft nooit mainstream gebruik bereikt.
