Biometrie maakt gebruik van menselijke kenmerken die uniek zijn van persoon tot persoon, zodat wijzelf het middel van identificatie/authenticatie worden in plaats van een sterk wachtwoord of lange pincode in te voeren. Kunstmatige intelligentie convergeert met biometrie om meer veiligheid te bieden in computers en smartphones.
Biometrische definitie
Biometrie wordt gedefinieerd als de studie en toepassing van wetenschappelijke en/of technologische methoden die zijn ontworpen om de unieke fysiologische of gedragskenmerken van een mens te meten, analyseren en/of vast te leggen. Sterker nog, velen van ons gebruiken nu al biometrie in de vorm van onze vingerafdrukken en onze gezichten.
Hoe biometrie wordt gebruikt in het dagelijks leven
Hoewel biometrie al tientallen jaren door verschillende industrieën wordt gebruikt, heeft moderne technologie ervoor gezorgd dat het meer bekendheid heeft gekregen bij het publiek. Veel van de nieuwste smartphones zijn bijvoorbeeld voorzien van vingerafdrukscanners en/of gezichtsherkenning om apparaten te ontgrendelen.
Biometrische screeningkenmerken
Er zijn tegenwoordig een aantal biometrische kenmerken in gebruik, elk met verschillende manieren van verzamelen, meten, evalueren en toepassen. Fysiologische kenmerken die in de biometrie worden gebruikt, hebben betrekking op de vorm en/of compositie van het lichaam. Enkele voorbeelden zijn (maar zijn niet beperkt tot):
- DNA
- Vingerafdrukken/palmafdrukken
- Iris/netvlies
- Gezicht
- ader geometrie
- Geur/geur
Gedragskenmerken die worden gebruikt in biometrie – soms ook wel behaviometrie genoemd – hebben betrekking op: unieke patronen tentoongesteld door actie. Enkele voorbeelden zijn (maar zijn niet beperkt tot):
- Stem
- Gang
- Handtekening
- toetsaanslag
- Hartslag
Kenmerken zijn gekozen vanwege specifieke factoren die ze geschikt maken voor biometrische metingen en identificatie/authenticatie. De zeven factoren zijn:
- Universeel – Elk individu moet het hebben.
- Uniek – Er moeten voldoende verschillen zijn om afzonderlijke individuen van elkaar te onderscheiden.
- Duurzaamheid – De weerstand tegen verandering in de tijd (dwz hoe het bestand is tegen veroudering).
- Verzamelbaarheid – Het gemak van verwerven en meten.
- Prestatie – De snelheid en nauwkeurigheid van matching.
- Omzeiling – Hoe gemakkelijk kan het worden vervalst of nagebootst.
- Aanvaardbaarheid – De openheid van mensen voor de specifieke biometrische technologie/proces (dwz eenvoudigere en minder ingrijpende technieken, zoals vingerafdrukscanners in smartphones, worden over het algemeen meer geaccepteerd).
Deze factoren helpen ook te bepalen of de ene biometrische oplossing in een bepaalde situatie beter kan worden toegepast dan in een andere. Maar er wordt ook gekeken naar de kosten en het totale incassoproces. Vingerafdruk- en gezichtsscanners zijn bijvoorbeeld klein, goedkoop, snel en eenvoudig te implementeren in mobiele apparaten. Dit is de reden waarom smartphones die bevatten in plaats van hardware voor het analyseren van lichaamsgeur of adergeometrie!
Hoe biometrie in de hele samenleving werkt
- Forensische wetenschap: Wetshandhavingsinstanties verzamelen regelmatig vingerafdrukken, DNA-monsters (haar, bloed, speeksel, enz.), videobewaking (gezichts-/loopherkenning), handschrift/handtekeningen en geluidsopnamen (luidsprekerherkenning) om plaats delict te helpen vaststellen en personen te identificeren. Het proces wordt vaak afgebeeld (dwz gedramatiseerd met verschillende gradaties van reëel realisme) in films en televisieprogramma’s. Je kunt zelfs forensisch wetenschappelijk speelgoed kopen voor aspirant-detectives.
- Computer beveiliging: Vingerafdrukscanners zijn een groeiend type beveiligingsfunctie die in mobiele apparaten moet worden opgenomen – deze scanners zijn al jaren beschikbaar (zowel geïntegreerd als als een afzonderlijke eenheid) voor desktop-/laptopcomputers. Gezichtsherkenning, te vinden in smartphones zoals de Apple iPhone X met Face ID of elke Android die Google Smart Lock gebruikt, voert beveiligingsacties uit (meestal ontgrendelen) in plaats van of naast vingerafdrukscanners.
- Geneesmiddel: Veel jaarlijkse welzijnscontroles omvatten digitale retinale beeldvorming als een (optionele) verbetering van uitgebreide oogonderzoeken. Foto’s van de binnenkant van het oog helpen artsen bij het screenen op oogziekten/aandoeningen. Er zijn ook genetische tests, die door artsen worden gebruikt om individuen te helpen de risico’s en vooruitzichten op het ontwikkelen van een erfelijke ziekte/aandoening te bepalen. Vaderschapstests zijn ook heel gewoon (vaak een terugkerend thema in sommige talkshows overdag).
- Home-entertainment/automatisering: Spraakherkenning (anders dan luidsprekerherkenning, dat door forensisch onderzoek wordt gebruikt om personen te identificeren door middel van stempatronen) is al geruime tijd beschikbaar. Het wordt meestal toegepast voor woordherkenning, zoals spraak-naar-tekst, taalvertaling en apparaatbesturing. Als je een gesprek hebt gehad met Apple’s Siri, Amazon’s Alexa, Android’s Google Now en/of Microsoft’s Cortana, dan heb je het entertainment van spraakherkenning ervaren. Veel smart home-apparaten kunnen ook worden geautomatiseerd door middel van spraakactivering.
- Aankopen/contracten: Als u ooit met een creditcard hebt betaald en/of een overeenkomst hebt gesloten (bijv. ID-kaarten, bankcheques, medische/verzekering, titels/akten, testamenten, huur, enz.) met een persoon/entiteit, heeft u waarschijnlijk om uw naam te ondertekenen. Dergelijke handtekeningen kunnen worden onderzocht om identiteit en/of vervalsing vast te stellen – getrainde professionals kunnen natuurlijke variaties in iemands handschrift onderscheiden versus verschillen die wijzen op een compleet andere schrijver.
Zodra een biometrisch monster een sensor (of sensoren) heeft gevangen, wordt de informatie geanalyseerd door computeralgoritmen. De algoritmen zijn geprogrammeerd om bepaalde aspecten en/of patronen van kenmerken te identificeren en te extraheren (bijv. richels en dalen van vingerafdrukken, netwerken van bloedvaten in netvliezen, complexe markeringen van irissen, toonhoogte en stijl/cadans van stemmen, enz.), de gegevens naar een digitaal formaat/sjabloon. Het digitale formaat maakt het makkelijker om de informatie te analyseren/vergelijken met anderen. Goede beveiligingspraktijken omvatten versleuteling en veilige opslag van alle digitale gegevens/sjablonen. Vervolgens wordt de verwerkte informatie doorgegeven aan een matching-algoritme, dat de invoer vergelijkt met één (dwz authenticatie) of meer (dwz identificatie) items die zijn opgeslagen in de database van een systeem. Matching omvat een scoreproces dat de mate van overeenkomst, fouten (bijv. onvolkomenheden uit het verzamelproces), natuurlijke variaties (dwz sommige menselijke kenmerken kunnen in de loop van de tijd subtiele veranderingen ondergaan) en meer berekent. Als een score het minimumcijfer voor matching overschrijdt, slaagt het systeem erin de persoon te identificeren/authenticeren.
Biometrische identificatie versus authenticatie (verificatie)
