Vandaag zou het een schok zijn om een gamer te ontmoeten die nog nooit van “Pac-Man” heeft gehoord. Het spel, evenals onze hongerige held, zijn iconen geworden van arcadespellen en de popcultuur uit de jaren 80, waardoor videogames van een rage in een fenomeen zijn veranderd. “Pac-Man” bracht zijn eigen markt voort die verder ging dan alleen videogames met speelgoed, kleding, boeken, tekenfilms, zelfs voedselproducten, en het begon allemaal met een klein idee voor een spel over eten.
Basis feiten
- Titel: “Pac-Man” ook bekend als Puck-Man
- Releasedatum: Japan 1980, Noord-Amerika 1981
- Platform: Coin-op video-arcadekast
- Ontwikkelaar: Namco
- Fabrikant: Namco (Japan), Midway (Noord-Amerika)
- Ontwerper: Toru Iwatani
De geschiedenis van Pac-Man
Namco, een belangrijke ontwikkelaar van mechanische arcadespellen, was sinds de oprichting in 1955 een gevestigde waarde in Japan en was tegen het einde van de jaren ’70 al grote spelers op de video-arcademarkt dankzij hun eerste spel, Gee Bee (een uitgebreide kijk op Breakout) en hun eerste ruimteschieter Galaxian (geïnspireerd door “Space Invaders”). Een van Namco’s hoofdontwerpers, Tōru Iwatani, die eerder had ontworpen Gee Bee en de daaropvolgende sequels, probeerden een spel te maken dat geschikt zou zijn voor zowel een mannelijk als een vrouwelijk publiek. Er zijn verschillende theorieën over hoe Tōru met Pac-Man op de proppen kwam, de meest populaire is dat Tōru zag dat een pizza een stuk miste en meteen geïnspireerd raakte. Ongeacht hoe hij op het idee kwam, het enige dat zeker is bevestigd, is dat hij een spel wilde maken waarin de belangrijkste actie was eten. In een tijd waarin de meeste games ofwel Pong-rip-offs waren of ruimteschieters waarbij het doel was om te doden, was het idee van een geweldloos eetspel voor de meesten ondoorgrondelijk, maar Tōru was samen met zijn team in staat om de spel in 18 maanden. Onder de oorspronkelijke titel “Puck-Man” werd de game in 1979 in Japan uitgebracht en was meteen een hit. Omdat ze nu een groot succes hadden, wilde Namco het spel naar de VS brengen, dat samen met Japan de grootste markt voor arcadespellen was. Het probleem was dat ze geen distributiekanalen in Noord-Amerika hadden, dus gaven ze de game een sublicentie aan Midway Games. Met de bezorgdheid dat de naam Puck Man gemakkelijk de “P” zou kunnen veranderen in een “F” door grappenmakers met een magische marker, werd de beslissing genomen om de naam van het spel in Amerika te veranderen in “Pac-Man”, een naam die werd zo synoniem met het personage dat de naam nu wereldwijd wordt gebruikt. “Pac-Man” was een monumentaal, recordbrekend succes in de VS. Het personage werd beroemd met zowel arcade- als populaire cultuur. Al snel was elke speelhal, pizzeria, bar en lounge aan het klauteren om een rechtopstaande of cocktailtafelkast van de meest populaire overeter aller tijden te krijgen.
De gameplay
Pac-Man vindt plaats in een enkel scherm uitgerust met een doolhof bevolkt door stippen; met een spookgenerator in het onderste midden en Pac-Man gemonteerd op de onderste helft van het middenscherm. Het doel is om alle stippen in het doolhof op te slokken zonder gepakt te worden door een Ghost (in het originele spel Monsters genoemd). Als een geest Pac-Man aanraakt, zijn het gordijnen voor de kleine gele overeter. Natuurlijk is Pac-Man niet zonder zijn eigen wapens, op elke hoek van het doolhof bevinden zich powerpellets. Wanneer Pac-Man één van de pellets eet, worden de geesten allemaal blauw, wat aangeeft dat het veilig is voor Pac-Man om de chomp op hen te plaatsen. Zodra ze zijn opgegeten, veranderen de geesten in zwevende ogen die terug de geestgenerator in rennen voor een nieuwe set huid. Terwijl Pac-Man punten verdient door stippen en krachtpellets op te slokken, krijgt hij bonussen voor elke geest die hij eet, en zelfs meer wanneer hij op fruit eet dat willekeurig in het doolhof opduikt. Zodra Pac-Man alle stippen op het scherm heeft opgegeten, is het level voltooid en korte filmische toneelstukken waarin Pac-Man en de Ghost Monsters elkaar achtervolgen in verschillende scenario’s. Dit is een van de vroegste voorbeelden van cinematografie tussen niveaus, een concept dat in 1981 werd uitgebreid met een verhaal met ‘Donkey Kong’. Elk volgend niveau heeft hetzelfde doolhofontwerp als het eerste, alleen met de geesten die sneller bewegen en de effecten van de krachtpellets korter duren.
Het perfecte spel van Pac-Man
Het spel is ontworpen om nooit te eindigen, mogelijk voor altijd of totdat de speler al zijn leven verliest, maar door een bug kan het niet voorbij het 255e niveau worden gespeeld. De helft van het scherm verandert in gobbledygook, waardoor het onmogelijk is om de stippen en het doolhof aan de rechterkant te zien. Dit wordt het kill-scherm genoemd omdat de bug het spel doodt. Om het perfecte spel van “Pac-Man” te spelen, is meer nodig dan alleen het eten van alle stippen in elk scherm, het betekent ook dat je elk fruit, elke krachtpellet en elke geest moet eten wanneer ze blauw worden, en nooit één keer een leven verliezen, allemaal binnen de 255 niveaus die eindigen met het kill-scherm. Dit geeft de speler een totaalscore van 3.333.360. De eerste persoon die ooit een perfect spelletje “Pac-Man” speelde, was Billy Mitchell, die ook de hoogste scorekampioen was in “Donkey Kong” en het onderwerp was van de documentaires “The King of Kong: A Fistful of Quarters” en ” Ghosts achtervolgen: Beyond the Arcade.”
Pac-Man hakt af in popcultuur
Pac-Man blijft een van de meest iconische personages in videogames. Zijn invloed op de popcultuur is enorm en er is een vreemde associatie tussen Pac-Man en Kerstmis.
