De meeste desktopcomputersystemen bevatten geen ingebouwde apparatuur om audio af te spelen en de meeste laptops bieden beperkte luidsprekermogelijkheden. Het mechanisme waarmee de audio van een computersysteem naar externe luidsprekers gaat, maakt het verschil tussen heldere, heldere audio en ruis.
Aansluitschema voor pc-audio.
Mini-jacks
Stereo mini-jack.
De mini-jack is de meest voorkomende vorm van verbinding tussen een computersysteem en luidsprekers of stereoapparatuur. Het maakt gebruik van dezelfde 3,5 mm-connectoren die worden gebruikt op draagbare hoofdtelefoons. Naast hun grootte worden mini-jacks veel gebruikt voor audiocomponenten. Draagbare audio gebruikt deze al vele jaren, waardoor een breed scala aan hoofdtelefoons, externe miniluidsprekers en versterkte luidsprekers compatibel zijn met computeraudio. Met een simpele kabel is het ook mogelijk om een mini-jack plug om te zetten in de standaard cinch connectoren voor home stereo apparatuur. Mini-jacks hebben echter geen dynamisch bereik. Elke mini-jack kan alleen het signaal voor twee kanalen of luidsprekers dragen. Dit betekent dat in de 5.1 surroundopstelling drie mini-jackkabels het signaal voor de zes audiokanalen dragen.
RCA-connectoren
De RCA-connector is al lange tijd de standaard voor thuisstereo-interconnecties. Elke afzonderlijke plug draagt het signaal voor een enkel kanaal. Dit betekent dat voor een stereo-uitgang een kabel met twee RCA-connectoren nodig is. Omdat ze al zo lang in gebruik zijn, is er ook veel ontwikkeld in de kwaliteit van de bekabeling. De meeste computersystemen hebben geen RCA-connectoren. De grootte van de connector is erg groot en de beperkte ruimte van de pc-kaartsleuf voorkomt dat er veel worden gebruikt. Gewoonlijk kunnen er niet meer dan vier in een enkele pc-sleuf zitten. Een 5.1 surround sound-configuratie vereist zes connectoren. Aangezien de meeste computers niet zijn aangesloten op stereosystemen voor thuis, kiezen de fabrikanten er over het algemeen voor om de mini-jack-connectoren te gebruiken.
Digitale coax
Panamax M5100-PM – Achteraanzicht – Coax- en LAN-verbindingen.
Constante conversie tussen analoge en digitale signalen veroorzaakt vervormingen in het geluid. Als gevolg hiervan werden nieuwe digitale interfaces gecreëerd voor Pulse Code Modulation-signalen van cd-spelers naar de Dolby Digital- en DTS-aansluitingen op de dvd-spelers. Digitale coax is een van de twee methoden om dat digitale signaal te transporteren. Digitale coax lijkt identiek aan die van een RCA-connector, maar er wordt een heel ander signaal over gedragen. Met het digitale signaal dat over de kabel gaat, verpakt het een compleet meerkanaals surround-signaal in een enkele digitale stroom over de kabel waarvoor zes afzonderlijke analoge RCA-connectoren nodig zijn. Dit maakt digitale coax zeer efficiënt. Het nadeel van het gebruik van een digitale coax-connector is dat de apparatuur waarop de computer wordt aangesloten ook compatibel moet zijn. Meestal vereist het ofwel een versterkt luidsprekersysteem met ingebouwde digitale decoders of een thuisbioscoopontvanger met de decoders. Aangezien de digitale coax ook verschillende gecodeerde streams kan dragen, moet het apparaat het type signaal automatisch kunnen detecteren. Deze mogelijkheid drijft de prijs van de aansluitende apparatuur op.
Digitaal optisch (SPD/IF of TOSLINK)
Voorbeeld van een digitale optische kabeltip en aansluiting.
Een optische connector — ook wel SPD/IF (Sony/Philips Digital Interface) genoemd — verzendt het digitale signaal via een glasvezelkabel om de signaalintegriteit te behouden. Deze interface werd uiteindelijk gestandaardiseerd tot wat een TOSLINK-kabel en -connector wordt genoemd. TOSLINK-connectoren bieden de schoonste vorm van signaaloverdracht die momenteel beschikbaar is, maar er zijn beperkingen. Ten eerste vereist het gespecialiseerde glasvezelkabels die duurder zijn dan coaxkabels. Ten tweede moet de ontvangende apparatuur de TOSLINK-connector accepteren, een mogelijkheid die zeldzaam is voor versterkte computerluidsprekersets.
USB
De Universal Serial Bus is een standaard verbindingsvorm voor vrijwel elk type pc-randapparatuur, inclusief hoofdtelefoons, headsets en zelfs luidsprekers. Apparaten die de USB-connector voor de luidsprekers gebruiken, zijn in feite ook het apparaat met de geluidskaart. In plaats van dat het moederbord of de geluidskaart de digitale signalen weergeeft en omzet in audio, worden de digitale signalen naar het USB-audioapparaat gestuurd en daar gedecodeerd. Deze benadering vereist minder verbindingen, maar heeft ook grote nadelen: de geluidskaartfuncties van de luidsprekers ondersteunen mogelijk niet de juiste decoderingsniveaus die nodig zijn voor audio van hogere kwaliteit, zoals 24-bits 192 kHz-audio.
