Bij computernetwerken, demping is een verlies van communicatiesignaalsterkte gemeten in decibel (dB). Een van de methoden die worden gebruikt om de signaalsterkte te vergroten om verzwakkingsproblemen te voorkomen, is: versterking.
Verzwakking gedemystificeerd
Verzwakking vindt om verschillende redenen plaats op computernetwerken:
- bereik – zowel draadloze als bekabelde transmissies nemen geleidelijk af in kracht over langere afstanden
- Interferentie – op draadloze netwerken dempen ook radiostoringen of fysieke obstakels zoals muren communicatiesignalen also
- Draadlengte – op bekabelde netwerken hebben dunnere draden een hogere (meer) demping dan dikkere draden
Op DSL-netwerken, lijn demping meet signaalverlies tussen de woning en het toegangspunt van de DSL-aanbieder (centrale centrale). Verzwakking wordt vooral belangrijk op DSL-netwerken, omdat de datasnelheden die een bepaald huishouden kan krijgen, beperkt kunnen zijn als de lijnverzwakkingswaarden te groot zijn. Typische waarden voor lijndemping op een DSL-verbinding liggen tussen 5 dB en 50 dB (lagere waarden zijn beter). Sommige breedbandrouters geven deze lijndempingswaarden weer op hun consolepagina’s, hoewel ze meestal alleen van belang zijn voor geavanceerde netwerkbeheerders bij het oplossen van verbindingsproblemen Wi-Fi ondersteunt een functie genaamd dynamische snelheidsschaling die automatisch de maximale gegevenssnelheid van de verbinding aanpast of omlaag in vaste stappen, afhankelijk van de transmissiekwaliteit van de lijn. In scenario’s met een hoge demping kan een 54 Mbps-verbinding bijvoorbeeld tot 6 Mbps worden verlaagd. Het woord “demping” is soms van toepassing in andere omgevingen dan computernetwerken. Audiofielen en professionele geluidsmixers kunnen bijvoorbeeld dempingstechnieken gebruiken om geluidsniveaus te beheren bij het samenvoegen van verschillende audio-opnames.
Amplificatie gedemystificeerd
Signaalversterking werkt in tegenstelling tot signaalverzwakking, waardoor de sterkte van een lijnsignaal elektrisch wordt verhoogd door een van de verschillende technische methoden. Verschillende vormen van versterking brengen meer of minder ruis in het signaal. Op computernetwerken omvat versterking doorgaans logica voor ruisonderdrukking om ervoor te zorgen dat de onderliggende berichtgegevens niet beschadigd raken tijdens het proces. Netwerkrepeaterapparaten integreren doorgaans een signaalversterker in hun circuits. De repeater werkt als een intermediair tussen twee berichteindpunten. Het ontvangt gegevens van de oorspronkelijke afzender (of een andere stroomopwaartse repeater), verwerkt deze via de versterker en verzendt vervolgens het sterkere signaal naar de uiteindelijke bestemming. zogenaamd signaalversterkers helpen bij het versterken van draadloze signalen die worden ontvangen. Naast repeaters werken directionele antennes en andere antenne-upgrades ook goed als boosters. Een apart concept van signaalversterking, DNS-versterking is een soort Distributed Denial of Service (DDoS)-aanval waarbij een kwaadwillende aanvaller of een botnet gebruikt het Domain Name System (DNS) om een doelserver te overspoelen met valse berichtgegevens. Amplificatie verwijst in dit geval naar het gedrag van DNS bij het reageren op relatief kleine verzoekberichten door relatief grote hoeveelheden responsgegevens te verzenden. De voorwaarde privacyversterking (los van zowel signaal- als DNS-versterking) verwijst naar een geavanceerd concept in computernetwerkbeveiliging en informatietheorie waarbij twee partijen kunnen samenwerken om wederzijds de waarde van een geheime sleutel te achterhalen.
