Ultra-Wide Band (UWB) is een communicatiemethode die wordt gebruikt in draadloze netwerken en waarbij een laag stroomverbruik wordt gebruikt om verbindingen met hoge bandbreedte tot stand te brengen. Met andere woorden, het is bedoeld om veel gegevens over een korte afstand te verzenden zonder al te veel stroom te gebruiken. Oorspronkelijk ontworpen voor commerciële radarsystemen, heeft UWB-technologie toepassingen gehad in consumentenelektronica en draadloze personal area networks (PAN). Na enkele eerste successen in het midden van de jaren 2000, nam de belangstelling voor UWB aanzienlijk af ten gunste van Wi-Fi en 60 GHz draadloze netwerkprotocollen. Ultra-Wide Band heette vroeger pulse radio of digital pulse wireless, maar staat nu bekend als ultra-wideband en ultraband, of afgekort als UWB.
Hoe UWB werkt
Ultrabreedband draadloze radio’s zenden korte signaalpulsen over een breed spectrum. Dit betekent dat de gegevens in één keer over een aantal frequentiekanalen worden verzonden, iets meer dan 500 MHz. Een UWB-signaal dat is gecentreerd op 5 GHz, strekt zich bijvoorbeeld typisch uit over 4 GHz en 6 GHz. Het brede signaal stelt UWB in staat om over het algemeen hoge draadloze datasnelheden van 480 Mbps tot 1,6 Gbps te ondersteunen, op afstanden tot enkele meters. Op grotere afstanden dalen de UWB-datasnelheden aanzienlijk. In vergelijking met het gespreide spectrum betekent het breedspectrumgebruik van ultraband dat het geen interferentie veroorzaakt met andere uitzendingen in dezelfde frequentieband, zoals smalband- en draaggolfuitzendingen.
UWB-toepassingen
Enkele toepassingen van ultrabreedbandtechnologie in consumentennetwerken zijn:
- Draadloze USB
- Draadloze high-definition video
- Draadloos printen
- Draadloze monitoren
- Bluetooth van de volgende generatie
- Peer-to-peer-verbindingen
- Bestandsoverdracht zonder pc
Wireless USB moest traditionele USB-kabels en pc-interfaces vervangen door een draadloze verbinding op basis van UWB. De concurrerende UWB-gebaseerde Kabelvrije USB en Gecertificeerde draadloze USB (WUSB) standaarden werken met snelheden tussen 110 Mbps en 480 Mbps, afhankelijk van de afstand. Een manier om draadloze high-definition video via een thuisnetwerk te delen, was via UWB-verbindingen. Halverwege de jaren 2000 konden de hogere bandbreedte-links van UWB veel grotere hoeveelheden inhoud aan dan de destijds beschikbare Wi-Fi-versies, maar uiteindelijk haalde Wi-Fi het in. Verschillende andere industriestandaarden voor draadloze videostreaming concurreerden ook met UWB, waaronder: Draadloze HD (WiHD) en Draadloze High Definition-interface (WHDI). Omdat de radio’s weinig stroom nodig hebben om te werken, had UWB-technologie in theorie goed kunnen werken in Bluetooth-apparaten. De industrie heeft jarenlang geprobeerd om UWB-technologie in Bluetooth 3.0 op te nemen, maar heeft die inspanning in 2009 opgegeven. Het beperkte bereik van UWB-signalen maakt het gebruik ervan voor directe verbindingen met hotspots onmogelijk. Sommige oudere modellen mobiele telefoons waren echter ingeschakeld met UWB om peer-to-peer-toepassingen te ondersteunen. Wi-Fi-technologie bood uiteindelijk voldoende kracht en prestaties om UWB ook in telefoons en tablets te vervangen.
