Werken met externe referenties

Externe verwijzingen — meestal afgekort als Xref’s — zijn een van de belangrijkste concepten om te begrijpen in een CAD-omgeving. Het idee is eenvoudig genoeg: koppel het ene bestand aan het andere, zodat eventuele wijzigingen in het bronbestand ook in het doelbestand worden weergegeven.

Xref’s uitgelegd

Stel je voor dat je een set van 300 tekeningen hebt en het titelblok roept het aantal bestanden op — bijv. 1 van 300, 2 van 300, enz. Als u uw titelblok in elk plan als eenvoudige tekst hebt geplaatst, moet u, wanneer u een andere tekening aan uw set toevoegt, elk afzonderlijk bestand openen en de bladnummers één voor één wijzigen. Denk daar even over na. U moet een tekening openen, wachten tot deze is geladen, inzoomen op de tekst die u wilt wijzigen, deze wijzigen, weer uitzoomen en vervolgens het bestand opslaan en sluiten. Hoe lang duurt dat, misschien twee minuten? Niet zo’n groot probleem voor één bestand, maar als je er 300 moet doen, is dat tien uur tijd die je kwijt bent aan het veranderen van één stuk tekst. Een Xref is een grafische afbeelding van een extern bestand dat verschijnt en wordt afgedrukt in uw tekening, net alsof het in dat bestand is getekend. Als je een enkel titelblok hebt gemaakt en de “grafische momentopname” van een Xref in elk van die 300 plannen hebt ingevoegd, hoef je alleen maar het originele bestand bij te werken, waarna de Xref in de andere 299 tekeningen onmiddellijk wordt bijgewerkt. Dat is twee minuten versus tien uur tekentijd. Dat is een enorme besparing.

Hoe Xref’s echt werken

Elke tekening heeft twee ruimtes waarin je kunt werken: model- en layoutruimte. In de modelruimte tekent u items op hun werkelijke grootte en coördineert u de locatie, terwijl de lay-outruimte de plaats is waar u het formaat en de indeling van uw ontwerp op een vel papier bepaalt. Wat u ook tekent in de modelruimte van uw bronbestand, er kan naar worden verwezen in de model- of layoutruimte van uw doelbestand, maar naar alles wat u in de layoutruimte tekent, kan niet in een ander bestand worden verwezen. Simpel gezegd: alles waar u naar wilt verwijzen, moet in de modelruimte worden gemaakt, zelfs als u van plan bent het in de layoutruimte weer te geven. Hoewel specifieke procedures per softwareprogramma verschillen, is het algemene proces eenvoudig:

1. Maak een nieuwe tekening om als uw bronbestand te dienen.

2. Teken de items waarnaar u wilt verwijzen in de modelruimte van het nieuwe bestand en sla het op.

3. Open een ander bestand om als uw doelbestand te dienen.

4. Voer de opdracht Xref uit en blader naar de locatie waar u uw bronbestand hebt opgeslagen.

5. Voeg de referentie in op een coördinaatlocatie van 0,0,0 — een gemeenschappelijk punt voor alle bestanden.

Alles wat u in de bron hebt getekend, wordt nu weergegeven in de doelbestanden en elke wijziging die u aanbrengt in de brontekening wordt automatisch weergegeven in elk bestand dat ernaar verwijst.

Veelvoorkomend gebruik van Xref’s

Het gebruik van Xref’s wordt alleen beperkt door uw eigen verbeeldingskracht, maar elke AEC-industrie heeft een aantal vrij typische toepassingen voor hen. In de infrastructuurwereld is het bijvoorbeeld gebruikelijk om meerdere tekeningen aan elkaar te koppelen in een lineaire “keten”, zodat veranderingen op elk niveau van de keten stroomafwaarts verschijnen. Het is gebruikelijk om naar uw bestaande voorwaardenplan te verwijzen in uw siteplan, zodat u de voorgestelde sitekenmerken bovenop uw onderzochte items kunt tekenen. Zodra dat is voltooid, kunt u naar het locatieplan verwijzen naar het nutsplan, zodat u uw regenwaterafvoer kunt koppelen aan uw nieuwe ontwerp en de bestaande leidingen, omdat de verwijzing beide plannen als onderdeel van de keten zal weergeven. Op architectonisch gebied wordt vaak verwezen naar plattegronden in andere plannen zoals HVAC en gereflecteerde plafondplannen, zodat eventuele wijzigingen in de plattegrond onmiddellijk in die plannen worden weergegeven, waardoor het gemakkelijker wordt om ontwerpen direct aan te passen. In alle bedrijfstakken worden titelblokken en andere veelvoorkomende tekeninginformatie regelmatig afzonderlijk getekend en wordt er in elke tekening in de planset naar verwezen om eenvoudige, enkelvoudige wijzigingen aan elementen die in elk plan voorkomen, mogelijk te maken.

Soorten Xref’s

Er zijn twee verschillende methoden – hechting en overlay — voor het invoegen van referenties in een doelbestand:

• Hechting: Met een bijgevoegde referentie kunt u meerdere referenties samen nesten om een ​​”keten”-effect te creëren. Als u verwijst naar een bestand waaraan al vijf andere bestanden zijn gekoppeld, verschijnt de inhoud van alle zes bestanden in de actieve tekening. Dit is een belangrijke functie wanneer u verschillende systemen boven elkaar probeert te ontwerpen, maar toch de mogelijkheid wilt behouden voor meerdere mensen om tegelijkertijd aan verschillende bestanden te werken. Tom kan bijvoorbeeld werken aan ‘Tekening A’, Dick aan ‘Tekening B’ en Harry aan ‘Tekening C’. Als elk in die volgorde is gekoppeld, kan Dick onmiddellijk elke wijziging zien die Tom maakt, en Harry ziet de wijzigingen van zowel Tom als Dick.
• Overlay: Een overlay-referentie koppelt uw bestanden niet aan elkaar; het geeft bestanden slechts één niveau diep weer. Deze benadering is handig wanneer de bronverwijzingen voor elk bestand niet hoeven te worden weergegeven in elk bestand dat erna komt. Laten we aannemen dat Dick het werk van Tom moet zien om zijn ontwerp te voltooien, maar Harry geeft alleen om wat Dick tekent. In zo’n geval is overlay de juiste manier om te gaan. Wanneer Dick in Tom’s bestand als overlay-referentie verwijst, wordt het alleen in dat bestand weergegeven en wordt het genegeerd door “stroomopwaartse” tekeningen, zoals die van Harry. Xref’s zijn een geweldig hulpmiddel om CAD-werk te stroomlijnen en een consistent ontwerp voor meerdere bestanden te garanderen.