Belangrijkste leerpunten
- Onsterfelijken Fenyx Rising is meer B-lijst dan A-lijst, maar dat is geen slechte zaak.
- Verwacht veel humor en luchtige momenten.
- Griekse mythologie is een fundamenteel onderdeel van het spel.
Onsterfelijken Fenyx Rising is een spel dat gedoemd was om vergeten te worden, ondanks dat het erg leuk was. Het is het perfecte voorbeeld van hoe een game enorm leuk kan zijn, zelfs als het niet in je hoofd blijft hangen nadat je het hebt ingepakt. Aangekondigd tijdens E3 2019 onder de naam
Goden en monsters,
Onsterfelijken Fenyx Rising werd uitgesteld van februari 2020 tot december 2020, waardoor het vastzat in dat ietwat dode slot dat het grote releaseschema van oktober en november volgt (inclusief de enigszins vergelijkbare maar ruigere
Assassin’s Creed Valhalla). December is de tijd waarin iedereen zijn geld heeft uitgegeven en al heeft nagedacht over wat hun games van het jaar zullen zijn, en daar is het –
Onsterfelijken Fenyx Rising—klaar om bemind te worden, maar uiteindelijk aan de kant geschoven als je er helemaal klaar mee bent. Het heeft zelfs een vergeetbare naam. Je herinnert je misschien het gedeelte Onsterfelijken, maar daarna heb je te maken met een spelling waardoor je denkt: “zeker, is het Fenix?” en een toevoeging van “stijgen” die uiteindelijk logisch is, maar niet aan de oppervlakte. Hoewel vergeten dat het waarschijnlijk zal zijn,
Onsterfelijken Fenyx Rising is erg leuk, en plezier is precies wat we nu nodig hebben.
Onsterfelijken Fenyx Rising Weet dat het een spel is
Speel Onsterfelijken Fenyx Rising gedurende 30 minuten, en je realiseert je iets – het weet absoluut dat het een spel is. Alles eraan voelt als een spel. Dat klinkt misschien voor de hand liggend, maar met de lancering van de Xbox Series X of S en PlayStation 5 zijn veel games wanhopig om er ultrarealistisch uit te zien en zo te voelen.
Ik kan de donkere tinten waarderen van
Assassin’s Creed Valhalla, en ik vind het leuk om te zien hoe realistisch de baarden zijn
FIFA21, maar soms wil je gewoon een stom spel spelen. Dat is waar Nintendo over het algemeen het meest in slaagt, maar
Onsterfelijken Fenyx Rising heeft soms dezelfde speelsheid. De
Onsterfelijken Fenyx Rising karakteraanpassingsscherm is het perfecte voorbeeld. Meestal zijn deze relatief stabiel, als ze bevredigend zijn, om te gebruiken.
Onsterfelijken Fenyx Rising biedt wat brutaal inzicht van Zeus, afhankelijk van wat je kiest. In mijn geval koos ik mijn natuurlijke huidskleur – een bijna spookachtige bleke huidskleur – en Zeus voegde eraan toe hoe het “de kleur van roeryoghurt” was. Kies blauw haar en hij zegt dat het de ‘kleur van koude lippen’ is. Dat doet hij op een warme toon. Het is niet spottend. Het is gewoon brutaal, en dat is een toon die de rest van het spel doorgaat. Speel
Onsterfelijken Fenyx Rising gedurende 30 minuten, en je realiseert je iets – het weet absoluut dat het een spel is. Spring in het spel, en alles over
Onsterfelijken Fenyx Rising is enorm kleurrijk. Er worden vergelijkingen gemaakt met
The Legend of Zelda: Breath of the Wild, maar dat is het niet helemaal.
Onsterfelijken Fenyx Rising is gekleurd op een manier die soms meer op een koortsdroom lijkt. Er zijn streepjes van
Zelda hier onder andere streepjes van
Moordenaars gelofte, maar het is uiteindelijk een beetje cartoonachtig, wat bijdraagt aan de charme. Terwijl
Assassin’s Creed Valhalla laat zien hoe somber het verleden was met zoveel realisme als het maar kan opbrengen,
Onsterfelijken Fenyx Rising moedigt je vrolijk aan om te genieten van de absurditeit van het leven. Er zijn knikken naar problemen met de with
Moordenaars gelofte franchise, ook, met
Onsterfelijken Fenyx Rising de proloog afsluitend door de vertellers van het spel, Zeus en Prometheus, te laten spotten hoe lang het duurt voordat het verhaal op gang komt. Elders is er een prestatie/trofee genaamd
Doe mee met de Creed dat wordt beloond voor het voltooien van een bepaald aantal stealth-aanvallen. Fenyx is verre van een sluipende hoofdpersoon, die alleen maar met wilde overgave naar hun vijanden springt, hoewel je technisch gezien desnoods met één knop kunt stealth-aanvallen.
Griekse mythologie kan heel leuk zijn
Als kind las ik veel over Griekse mythen. Sommige verhalen die bij de leeftijd passen, andere minder. Hoe dan ook, ze waren fascinerend. Velen van hen hebben geleid tot verhalen die we zo goed kennen. Van mensen zoals De Matrix verschillende theologische elementen gebruiken om aanvang’s gebruik van Ariadne als de doolhofwachter, blijft de Griekse mythologie ons inspireren.
Onsterfelijken Fenyx Rising legt dat gevoel prachtig vast. Hoewel de Griekse mythologie vaak behoorlijk gruwelijk is, is ze ook brutaal.
Onsterfelijken Fenyx Rising is vol van dergelijke oneerbiedigheid en charme. Dat is misschien wel het duidelijkst als je kijkt naar hoe het spel is verdeeld in verschillende eilanden die verschillende goden vertegenwoordigen. Er zijn de prachtige landen van Aphrodite, het educatief gerichte eiland voor Athena, en dat is voordat we bij de agressieve aard van Ares, de god van de oorlog, en het land van Hephaistos komen, een minder bekende god voor velen, maar een die roept afbeeldingen van vuur en vulkanen. Het zijn allemaal kinderen van Zeus, daarom zijn ze opgenomen, en bieden ze ook een brutale opgraving over hoe Zeus ervan houdt om zoveel mogelijk kinderen te verwekken.
Dom plezier is nog steeds leuk
Het is gemakkelijk om iets te zien dat wordt omschreven als “dom leuk” en neer te kijken op het “domme” deel van de zin. Dat betekent dat je het plezier echter mist. Onsterfelijken Fenyx Rising is erg leuk. Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat het een game is die in de herinnering blijft. Het begon vergeten, en ik denk dat het ook zo zal eindigen. Dat betekent echter niet dat je in de tussentijd geen plezier kunt hebben. Hoewel vergeten dat het waarschijnlijk zal zijn, Onsterfelijken Fenyx Rising is erg leuk, en plezier is precies wat we nu nodig hebben. Met de hele open wereld die vanaf het begin voor je beschikbaar is, de mogelijkheid om met de vleugels van Daedalus te vliegen en zelfs op bergen te rijden, voelt het allemaal heerlijk bevrijdend aan. In een tijd waarin vrijheid minder gemakkelijk te vinden is dan ooit tevoren in ons leven, is het een genot om alles gewoon te vergeten en te genieten van een spel dat precies weet wat het is.
