Belangrijkste leerpunten
- Neurodeck is een deckbuilder gericht op fobieën en het bestrijden van angst.
- Het spel combineert veel van dezelfde mechanica die andere deckbuilders leuk maakten, terwijl het ook zijn eigen pit aan de formule toevoegt.
- Hoewel het leuk is, is de herspeelbaarheid laag, en je zult waarschijnlijk op zoek gaan naar een ander spel om te spelen na vijf of zes goede runs.
Neurodeck is een goede herinnering dat soms minder meer kan zijn, en dat de menselijke geest nog steeds genoeg verhalen te vertellen heeft zonder ons naar verre, verre landen te brengen. Het uitgangspunt in Neurodeck is niet moeilijk te begrijpen. Er zijn geen kronkelige politieke verhaallijnen om te volgen, of massa’s personages met unieke vaardigheden en power-ups om je mee te oriënteren. In plaats daarvan kruip je in de huid van een paar eenvoudige karakters, die veel dan diep in de uithoeken van hun eigen geest reizen om het hoofd te bieden aan hun grootste angsten. De game maakt ook een einde aan het gecompliceerde proces van het bouwen van je eerste kaartspel, in plaats daarvan begin je met een set kaarten op basis van de emotie die je kiest om door te spelen. “Als je van deckbuilders houdt, maar je bent moe geworden van alle ingewikkelde verhaallijnen en multiplayer-componenten, dan Neurodeck heeft veel te bieden.”
Angst en andere emoties onderzoeken
Neurodeck heeft niet echt een verhaal – althans niet het traditionele soort. In plaats van een hoofdplot te volgen, richt de game zich sterk op het onder ogen zien van verschillende ‘bazen’, die de angst voor fobieën vormen, allemaal geïnspireerd door echte angsten waar mensen elke dag mee worstelen. Het klinkt misschien te simpel om boeiend te zijn, maar er is een ander niveau van diepte voor elke fobie waar je tijdens elke run tegenaan moet lopen.
Blenno-vijanden – geïnspireerd door blennofobie, de angst voor slijm of speeksel – kunnen op je spugen, waardoor de angst van je personage toeneemt. Dit plaatst een negatieve debuff op je, die vervolgens wegsnijdt aan je Sanity – wat fungeert als je gezondheid in Neurodeck. Andere vijanden, zoals haptofobie, gebaseerd op de angst om aangeraakt te worden, kunnen je kaarten vergrendelen, zodat je ze niet kunt gebruiken. Het is een interessante manier om elke vijand zich uniek te laten voelen en tegelijkertijd enig bewustzijn te creëren voor de verschillende fobieën waarmee mensen elke dag te maken hebben. Het is een nieuwe manier om de vijanden van de game te ontwerpen en tegelijkertijd gebruik te maken van situaties uit het echte leven. Elke ontmoeting heeft ook zijn eigen unieke animaties, waarvan er vele helpen om de rillingen over je rug te laten lopen en verder te spelen op de focus van het spel rond angst.
De grootste vorm van vleierij
Neurodeck haalt veel inspiratie uit populaire deckbuilding-spellen, zoals Dood de torenspits, en het laat zien. Van de manier waarop je door elke run vordert, verschillende paden tegenkomt, tot de deckbuilding-mechanica waarmee je meer kaarten aan je deck kunt toevoegen terwijl je speelt. Het is geen slechte zaak. Dood de torenspits was misschien wel een van mijn favoriete deckbuilders toen het uitkwam, dus het is goed om te zien dat andere ontwikkelaars dezelfde benaderingen gebruiken en daarop voortbouwen.
Waar het van anderen heeft geleerd, kiest het ook zijn eigen aanpak. Het was erg verfrissend om deckbuilding te ervaren op een manier die niet gericht is op magische bewegingen of fantasielanden. De game is ook een geweldig leermiddel – of dat nu opzettelijk is of niet, ik weet het niet – en kan je veel leren over angst en de verschillende soorten angst waarmee mensen te maken hebben. Het benadert dingen ook realistisch, biedt kaarten aan voor dingen als een stressbal en zelfs op je nagels bijten, allemaal dingen die mensen zullen gebruiken om hun gedachten af te leiden van de dingen die hen bang maken. De enige echte teleurstelling die ik had tijdens het spelen Neurodeck was dat elke run vrij gelijkaardig aanvoelde. Je vecht de meeste van dezelfde fobieën opnieuw, en hoewel de strategieën een beetje kunnen veranderen, verlopen de gevechten meestal allemaal hetzelfde.
“Neurodeck” heeft niet echt een verhaal, althans niet het traditionele soort.” Ik had graag wat meer herspeelbaarheid gezien, vooral gezien het feit dat de game al leunt op mechanica die het van andere succesvolle deckbuilders Als je van deckbuilders houdt, maar je bent moe geworden van alle ingewikkelde verhaallijnen en multiplayer-componenten, dan Neurodeck heeft veel te bieden. Als je op zoek bent naar iets met ondersteuning voor meerdere spelers of een grote hoeveelheid herspeelbaarheid, dan wil je ergens anders kijken.
