Belangrijkste leerpunten
- Niemand kan beschuldigen SaGa Frontier van “gewoon een andere Japanse RPG” te zijn.
- Er is nog steeds niet veel dat erop lijkt, zelfs 23 jaar later.
- Jij zegt ‘vrije vorm’, ik zeg ‘ongericht en meanderend’.
Ik ben er blij om SaGa Frontier bestaat, en dat het een dergelijke sterbehandeling heeft gekregen met zijn remaster, maar het is gewoon niet mijn soort spel. Het is een experimentele Japanse RPG die oorspronkelijk debuteerde in 1998, terug op de eerste PlayStation. Ondanks dat het glitchy en duidelijk onvoltooid was in de originele editie, Grens werd een hit in Japan en overal elders een cultklassieker. Het is van oudsher verdeeldheid zaaiend; je houdt ervan of je haat het. Voor de remaster van 2021 heeft Square Enix veel van wat er kapot was aan de originele game gerepareerd, afgezien van een paar favoriete bugs van fans, en een nieuw speelbaar personage toegevoegd dat uit de oorspronkelijke release is verwijderd. Dat is het meest interessante aan SaGa Frontier geremasterd, naar mijn geest; amper 23 jaar later ging Square Enix terug en repareerde een van de meest beruchte kapotte games. Het schept een opwindend precedent voor toekomstige remakes.
Geld voor niets, scenario’s gratis
SaGa Frontier is technisch gezien de zevende game in zijn reeks, hoewel het de eerste is die in Noord-Amerika wordt uitgebracht onder de SaGa naam. De eerste drie SaGa games behoorden tot de eerste RPG’s voor de Game Boy en werden buiten Japan gepubliceerd als de drie-game Final Fantasy-legende serie.
Grens vindt plaats in zeven hoofdstukken, die elk hun eigen protagonist en subgenre hebben. Je kunt kiezen welke je als eerste wilt voltooien, en voor elk scenario dat je uitspeelt, krijg je bonussen die naar het volgende gaan. Het is leuk hoe de game uiteindelijk aanvoelt als crossover-fictie; op het eerste gezicht is het moeilijk te geloven dat veel van deze personages in hetzelfde universum leven. “Als je ooit hebt geklaagd dat moderne videogames te veel handen vasthouden, speel dan SaGa Frontier.” De aanvankelijk beschikbare hoofdrolspelers zijn onder meer een wraakzuchtige superheld in Japanse stijl, een ex-model dat op zoek is naar de moordenaar van haar man, een oude robot met geheugenverlies, een jonge tovenaar met een bloedvete tegen zijn tweelingbroer en een bard met een talent om in gevaar te dwalen. . De remaster voegt een achtste karakter toe, een agent op het randje, die werd gesneden voor ruimte van de oorspronkelijke release uit 1998. Het is een unieke benadering, die Square het Free Scenario-systeem noemt, en in theorie geeft het de game een aanzienlijke hoeveelheid herspeelbaarheid. Elk verhaal kan op subtiele tot voor de hand liggende manieren veranderen, afhankelijk van welke andere hoofdstukken je als eerste hebt gespeeld. Het moet een nachtmerrie zijn geweest om te ontwerpen, wat ook verklaart waarom het in 1998 kapot werd verzonden.
Square Enix heeft veel van die problemen opgelost met de remaster, maar sommige problemen heb ik met Grens zijn puur stilistisch. Het heeft tijdens de looptijd veel vreemde beslissingen genomen, voornamelijk vanwege de hands-off benadering van het vertellen van verhalen. Daarover gesproken:
Aan het rare einde van de dingen
in 2021, Grens komt los een beetje alsof het de anti-Bravely Default II. Waar die game actief probeert de platonische JRPG te zijn, met zoveel mogelijk stijlfiguren en handelsmerkmechanismen, Grens laat de meeste van hen vanaf het begin in de steek. Het bevat nog steeds turn-based gevechten, maar daar stopt de gelijkenis. Je stijgt niet in Grens in de traditionele zin. In plaats daarvan hebben je menselijke personages de kans om willekeurig een of meer van hun vitale statistieken te verbeteren op basis van wat ze in een bepaald gevecht hebben gedaan. Spreek spreuken uit en je mana verbetert; gebruik wapenvaardigheden en je krijgt meer wapenpunten.
Andere personages kunnen vijanden absorberen of boeren voor nieuwe vaardigheden of stat-winst, terwijl robots in je squadron extra uitrusting kunnen uitrusten voor hetzelfde resultaat. Het is een beetje ingewikkeld en je zult een FAQ bij de hand willen hebben terwijl je er doorheen speelt. Die ontspannen benadering van karaktervorming wordt ook doorgetrokken in het verhaal. Hoewel het meestal gemakkelijk genoeg is om erachter te komen waar je de volgende keer heen moet gaan Grens, het geeft je veel van speelruimte om rond te dwalen, in gevechten te raken, te winkelen en jezelf in het algemeen bezig te houden. Zelfs de kerkers hebben een open einde, waardoor je vaak zelf dingen moet uitzoeken.
Als je ooit hebt geklaagd dat moderne videogames te veel handen vasthouden, speel dan SaGa-grens, de JRPG die er niets om geeft Wat doe je. Ik besteedde veel tijd aan het spel om erachter te komen wat ik moest bereiken, laat staan hoe. Het voelt alsof het nog in bèta is. De game heeft zijn verdedigers en een sterke fangemeenschap, maar de meesten zullen je vertellen dat dit een nicheproduct is. Gelukkig, SaGa Frontier Remastered is goedkoop voor $ 25 (met betrekking tot Square Enix voor het niet in rekening brengen van de volledige verkoopprijs van 2021 hiervoor), en is zeker de moeite van het bekijken waard als je in de stemming bent voor iets raars. Wees niet verbaasd als je het uiteindelijk niet leuk vindt, zoals ik niet, maar er is hier veel dat ik kan respecteren.
