Het traceren van mobiele telefoons is een proces waarbij uw smartphone uw bewegingen volgt en uitkijkt naar elke keer dat u een recente interactie hebt gehad met iemand die sindsdien positief is getest op een besmettelijke ziekte of virus zoals COVID-19. Als dat gebeurt, wordt u op de hoogte gebracht van uw blootstelling aan het virus en moet u zichzelf voor een bepaalde tijd isoleren, zodat u het niet verder verspreidt. Om dit proces voor alle smartphonegebruikers eenvoudiger te maken, worden apps voor het traceren van contacten beschikbaar gemaakt voor Android- en iOS-apparaten. Het is bedoeld om veel effectiever te zijn dan conventionele contacttracering. Deze informatie heeft voornamelijk betrekking op het traceren van mobiele telefoons binnen de VS, maar de meeste informatie is relevant voor andere landen die ook apps voor het traceren van contacten gebruiken.
Wat is het traceren van mobiele contacten?
Conventionele contacttracering is een zeer betrokken proces waarbij volksgezondheidsfunctionarissen op het moment dat een persoon wordt gediagnosticeerd met een besmettelijk virus, hen moeten interviewen om erachter te komen met wie ze in contact zijn geweest en plaatsen waar ze mogelijk zijn geweest. Door erachter te komen, kunnen ze mensen informeren dat ze risico hebben gelopen en kunnen die mensen passende maatregelen nemen om zichzelf en anderen te beschermen. Het is een complex proces dat lang kan duren. Op wereldschaal kan het enorme aantal manuren overweldigend zijn en in het geval van een zeer besmettelijk virus te langzaam om effectief te zijn. Met moderne technologie is het mogelijk om dat proces via smartphones te vereenvoudigen.
Hoe werkt het traceren van smartphonecontacten?
Smartphone-contactopsporing werkt op zijn eenvoudigst via een vorm van Bluetooth-contactopsporing. Alle smartphones hebben Bluetooth-chips met een kort bereik die meestal worden gebruikt om hoofdtelefoons of andere draadloze apparaten aan te sluiten. Het zijn deze Bluetooth-chips die het mogelijk maken dat telefoons in de buurt van elkaar communiceren en detecteren of de eigenaar van de telefoon is gediagnosticeerd met een besmettelijke ziekte. Het vereist dat gebruikers zich aanmelden voor de service en hun symptomen of diagnose melden, maar het systeem zou volledig anoniem zijn, zodat niemand ooit zou weten met welke persoon ze te maken hadden die besmet was. Nadat u zich heeft aangemeld voor contacttracering, krijgt uw apparaat een willekeurige digitale ID toegewezen die vervolgens naar andere apparaten wordt verzonden als dat nodig is, zodat het proces volledig anoniem en hands-off is. Sommige landen, zoals Zuid-Korea, gebruiken ook locatiegegevens van mobiele telefoons bovenop de kortegolfvorm van Bluetooth om gebruikers te volgen.
Hoe zijn Google en Apple betrokken bij het traceren van mobiele contacten?
Vanwege de manier waarop Bluetooth normaal werkt en communiceert, moesten Google en Apple betrokken zijn bij het traceren van mobiele telefoons, zodat dit kan worden bereikt. Beide bedrijven hebben API-systemen ontwikkeld waarmee iPhone- en Android-telefoons Bluetooth-gegevens tussen elkaar kunnen gebruiken, waardoor wordt bijgehouden of u in de buurt bent geweest van andere mensen met COVID-19. Zonder de inspanningen van de twee bedrijven om de iOS- en Android-besturingssystemen te updaten, zou het traceren van mobiele contacten niet mogelijk zijn. Apps voor het opsporen van mobiele telefoons moeten de informatie krijgen via de API’s die Google en Apple al in hun telefoons hebben geïmplementeerd.
Waarom werkt het traceren van mobiele contacten niet?
Het grote probleem dat het succes van het traceren van mobiele telefoons zou kunnen belemmeren, is of mensen het gebruiken. Om privacyredenen hebben Google en Apple aangegeven dat overheden apps voor het traceren van contacten een vrijwillig/opt-in concept moeten maken. Gebruikers moeten ervoor kiezen om de app te downloaden en vervolgens kiezen om informatie te verstrekken, bijvoorbeeld of ze symptomen vertonen of de diagnose COVID-19 hebben gekregen. Niet iedereen wil dit om verschillende redenen doen. Waaronder:
- Privacybezorgdheden. Sommige mensen zijn misschien bezorgd dat de technologie invasief is of dat de overheid hen er doorheen kan volgen.
- Niet iedereen heeft een smartphone. Hoewel velen van ons smartphones bezitten en regelmatig gebruiken, is dat niet 100% van de bevolking.
- Technologische problemen. Niet alle smartphonegebruikers zijn bedreven in het installeren en gebruiken van apps die het gebruik kunnen verminderen.
- Vergeetachtigheid. Sommige gebruikers vergeten misschien gewoon om zich aan te melden of om de relevante app voor het traceren van contacten te installeren.
- Je hoeft niets te doen. Zelfs als je de diagnose COVID-19 hebt, is het aan jou om de app te ‘vertellen’ dat je het hebt, zodat anderen het weten.
Om het traceren van mobiele telefoons effectief te laten zijn, zijn veel onderzoeken van mening dat meer dan de helft van de bevolking het regelmatig moet gebruiken.
Welke privacyproblemen zijn er met een app voor het traceren van contacten?
Niemand vindt het leuk om te veel informatie aan een vreemde over te dragen, en begrijpelijkerwijs zijn er privacyproblemen die verband houden met apps voor het traceren van contacten. De informatie is bedoeld om anoniem te zijn, zodat niemand ooit weet welke persoon in de buurt mogelijk besmet is met COVID-19. Er zijn echter zorgen over hoe lang anonieme gegevens en informatie, zoals waar mensen hebben gereisd, door de relevante instanties worden bewaard. Geruststelling verschilt per land, maar het algemene idee is dat gegevens slechts zo lang worden bewaard als nodig is. Google en Apple hebben al aangegeven dat ze van plan zijn om de API die dit mogelijk maakt uit te schakelen, zodra dat veilig kan.
